3 .Każdą decyzję przemyśl kilka razy bo potem może być za późno na cokolwiek!

Po długiej przerwie wracam z niego dłuższym odcinkiem. Nie jestem z niego specjalnie zadowolona. Pisany głównie po bezsennych nocach. Trudno było mi go napisać ponieważ prawie w żadnym stopniu nie jest związany ze mną w przeciwieństwie do poprzednich. No to miłego czytania!

Osłupienie szok radość, setki myśli. Z wrażenia usiadłem przy kuchennym stole na którym leżała tajemnicza koperta. Z jednej strony strasznie chciałem ja otworzyć z drugiej bałem się tego. Bałem się, że mogą być to słowa napisane pod wpływem emocji, słowa których chyba bym nie zniósł, mówiące o tym, że mam Ci dać w końcu spokój, że mnie nie chcesz. Z drugiej strony tliła się we mnie jeszcze iskierka nadziei, że  zrozumiałeś. Chciałem otworzyć tą cholerną kopertę i nie mogłem. Co wziąłem ją w ręce to strach przed odrzuceniem kazał mi ją odłożyć. Nie  wiem jak długo tak trwałem ale w końcu się pozbierałem. Drżącą ręką obciąłem  krótki bok koperty  (była tak zaklejona, że nie dało się odkleić) i nie wiedziałem co dalej. Chciałem i nie chciałem jednocześnie wiedzieć co jest w środku. Serce waliło mi jak oszalałe gdy z papierowego opakowania wypadła mała żółta karteczka.  W głowie brzmiał gwar myśli. Ostatecznie zdobyłem się na odczytanie wyroku. Cienkim drobnym pismem litery układały się w słowa: „ Od tego zacznij. W środku znajdziesz coś od czego zależy właściwie wszystko a właściwie wszystko zależy jaką podejmiesz decyzję.”.  Nice (Najs) mam o czymś decydować? Ale o czym? W głowie jednocześnie miałem pustkę jak i natłok myśli. Co jest tym od czego wszystko będzie zależeć? Wiesz, Tom? zafundowałeś mi burzę emocji. Od strachu przed czymś nowym po ekscytację tym, że coś chcesz, że chyba nie jestem Ci tak do końca obojętny skoro zdobyłeś się na to by do mnie napisać i to wszystko jednocześnie! Tego się nie spodziewałem. Położenie w jakim się znalazłem zdecydowanie nie podobało mi się. Nie wiedziałem co dalej ale coś kazało mi zajrzeć do środka. Wyciągnąłem bilet lotniczy. Lot do Los Angeles który odbył się prawie pół roku temu. Był złożony na pół a w środku znajdowała się kolejna karteczka. „ Przy stanowisku 4 czeka na Ciebie aktualny. Miasto Aniołów? Może kiedyś ale teraz spakuj letnie rzeczy.” Była też podana data wypadająca za dwa dni z godziną 16:45 i dopiskiem, że jeżeli nie zjawię się na lotnisku zrozumie. Z jednej strony rzucił mnie z drugiej zrobił jednak jakiś ruch. Teraz pora na mój. Lecieć czy może jednak nie? Czułem, że mnie to do czegoś zobowiązuje jednak nie wiedziałem do czego. Postanowiłem zrobić coś głupiego ale to była jedyna droga żeby dowiedzieć się czegoś więcej. Znalazłem cię w kontaktach i nacisnąłem zieloną słuchawkę. Jeden sygnał, drugi, kolejny. Po czwartym prawie się rozłączyłem stwierdzając iż nie odbierzesz lecz dobiegł mnie twój głos.

-T TT Tom?

-Nie, Święty Mikołaj.

-Ojj no przecież wiem, że to Ty.

-To po co głupio pytasz?

-Emm nieważne, słuchaj o co chodzi z tym biletem?

-Oh wiec to Cię gryzie? Środa. Bądź na lotnisku, wszystkiego się dowiesz. Po czym zakończył rozmowę.

Siedziałem osłupiały nie wiem czy bardziej tym, ze go usłyszałem czy tym, że właściwie niczego się nie dowiedziałem. Biłem się z myślami. Jechać czy nie? Co robić? Tom to jednak idiota. Zawsze ciężko było podejmować mi jakiekolwiek decyzje a on raczej o tym wiedział. Cos jednak trzeba było zrobić. A jeśli pojadę tam a on będzie tam tylko po to żeby powiedzieć mi, że jestem ostatnim kretynem dając się nabrać? Z drugiej strony nie ma ryzyka nie ma zabawy. Przecież nie mam nic do stracenia. No, może poza urażoną dumą. Klamka zapadła. Niech się dzieje co chce ale pojadę na to lotnisko, po tym może się walić i palić ale zrobię to! Pod wpływem emocji wyciągnąłem sporych rozmiarów walizkę i zacząłem się pakować. Zgodnie z rozporządzeniem – letnie rzeczy. Z przerażeniem stwierdziłem iż pomimo tego, że moja szafa  już ledwo się domyka to nie mam w co się ubrać a to znaczy, że nie mam czego spakować. Ostatecznie pół dnia spędziłem na przewalaniu zawartości szafy z czego wybrałem zaledwie kilka sztuk ubrań. Wykończony cała tą sytuacją wziąłem szybki prysznic i ewakuowałem się do łóżka z zamysłem jutrzejszego shoppingu. Nazajutrz względnie się ogarnąłem i wybrałem się na zakupy. Późna jesień. Czas wyprzedaży, Nie mogłem przepuścić mega japonkom za jedyne 4euro prawie darmo! Tak wiem, wieją wiochą i są trochę  pedalskie ale na lato dobre xD znalazłem hawajskie spodenki które tez musiały być moje. Doszły okulary przeciwsłoneczne ( z filtrem oczywiście) I sporo innych rzeczy. Wieczorem wróciłem zmęczony ale i szczęśliwy. Upchałem wszystkie zdobycze do walizki, ogarnąłem się i poszedłem do łóżka w końcu jutro wielki dzień! Mało tej nocy spałem. Męczyły mnie koszmary w których Tom wyśmiewa moją ufność i mówi, że to tylko moja chora wyobraźnia a w rzeczywistości mnie nie chce. Często budziłem się z dziwnym lękiem jednak sam nie wiem przed czym. Po 6. Tak, wiem środek nocy jednak musiałem wstać bo już dłużej nie mogłem wytrzymać w łóżku. Piłem hektolitry kawy. Nigdy nie leciałem samolotem, nie wiem jak to jest i boję się tego. Pomyślałem, że zdałoby się wymienić trochę gotówki ale co powiedziałbym w kantorze? Że nie wiem jaką chcę walutę bo jadę gdzieś gdzie prawdopodobnie jest ciepło ale nie wiem gdzie? Kręciłem się po mieszkaniu nie mogąc znaleźć sobie miejsca. Coś przestawiałem by ostatecznie odłożyć na własne miejsce. A jeśli to wszystko fikcja? Pod wpływem emocji rozpakowałem walizkę by po chwili znów ją spakować uznając, że muszę być twardy. Dochodziła 15. Wezwałem taksówkę wiedząc, e mogą być i na pewno są korki. Wsiadając podałem kierowcy nazwę lotniska i odpłynąłem w krainę marzeń. Mimowolnie zerknąłem na komórkę 16:17. Wystraszyłem się, że nie zdążę. 16:32  wysiadłem zapłaciłem i pobiegłem w stronę wejścia sporego budynku z napisem „Flughafen Berlin-Schönefeld”. Odnalazłem stanowisko 4, na szczęście było wolne. Podałem dane pokazałem paszport i kobieta podała mi bilet. „ Wyjście nr 7 dziękuję i życzę miłego lotu.” Jeszcze tylko odprawa. Ruszyłem w stronę bramek nawet nie wiedząc gdzie lecę, co więcej Toma nigdzie nie było. Za każdym razem gdy przechodziłem za bramkę piszczało, wzięli więc mnie na stronę sprawdzili wszystko, bezczelnie obmacali w różnych miejscach pomimo mojego wyraźnego sprzeciwu i puścili dalej. Pobiegłem szybko w stronę wyjścia lecz nagle poczułem uderzenie w głowę i na chwilę straciłem przytomność. Ocknąłem się, jednak nic nie widziałem. Miałem na oczach jakąś opaskę i czułem, że ktoś mnie gdzieś prowadzi trzymając mnie dość boleśnie za ramię. Zostałem popchnięty na fotel. Poczułem na twarzy ciepły oddech. Nice (Najs)  chyba właśnie zostanę zgwałcony. Byłem przerażony. Chciałem krzyczeć licząc na to, że ktoś pospieszy mi na ratunek lecz nie zdążyłem bo ktoś zamknął mi usta pocałunkiem. Początkowo dość mocno się opierałem, ale dotarło do mnie, że już ktoś kiedyś tak mnie całował. Nieśmiale zacząłem oddawać pocałunek z coraz większym zaangażowaniem. Ktoś ściągnął mi opaskę z oczu i ujrzałem siedzącego obok mnie Toma.

-Witaj kochanie –powiedział i kolejny raz złączył nasze usta